Herfst

Ooit schreef ik dat ik de lente in Enschede had gespot. Twee pubers op één fiets. Hij voorop, zij achterop, aan elkaar gekoppeld door in elkaar gesloten handen ergens ter hoogte van het zadel. Gisteren heb ik volgens mij de herfst gezien. Op een van de singels, ook weer in Enschede. Daar fietsten twee pubers, ieder op een eigen fiets. Handen in elkaar wederom. We passeerden elkaar telkens. Reed ik ze met de auto voorbij; kwam ik ze later weer tegen bij een stoplicht. Reed ik weer verder, tot ik ze bij het volgende stoplicht weer zag. Maar opeens waren die handen uit elkaar. Ik zag de jongen (met zo’n heerlijk half geknipt, half geschoren kapsel zoals ze dat tegenwoordig zo mooi kunnen) heel verliefd naar het meisje kijken. Zij keek een beetje terug, maar het zag eruit alsof in haar hoofd de eerste twijfel zich al had genesteld. Bij het tweede stoplicht mochten zij eerder weg en sloten de handen niet weer opnieuw in elkaar. Hij wilde wel, dat kon ik aflezen aan zijn gezicht. Zij wilde ‘los’ fietsen, met een beetje afgekeerd hoofd. Zou de herfst in deze prille (?) verhouding al zijn ingetreden? Het raakt me altijd: twee in elkaar gepakte handen. Toppunt van intimiteit en verbondenheid. Maar ook zo intens als de handen elkaar niet meer vast willen houden. Je maakt wat mee in Enschede……