Kerstborrel

Om alcohol te kunnen drinken tijdens de kerstborrel van het werk, ga ik met de trein. Het is nog een flink eind lopen naar het industriegebied waar ons bedrijf zetelt. Maar er staan genoeg huizen langs de route, dus niet eng.

De terugreis vergt iets meer inspanning omdat ik nu het kerstpakket mee moet sjouwen. Een onhandig formaat, maar gelukkig niet te zwaar. Ik mis net de trein van half negen. Er staat een fijn bankje op het verlaten perron. Na een kwartiertje komt een groepje jongelui met bierflesjes in de hand het perron op. Gaan ze stappen in Enschede? Nee, ze hebben een bedrijfsuitje van hun werkgever Domino’s. Ze gaan bowlen. Daarna komt een oudere man het perron op, samen met een flink aangeschoten man. Hij vraagt aan de jongelui of ze deze man, René genaamd, in Hengelo op de trein naar Oldenzaal kunnen zetten. Maakt verder niet uit hoe ze het doen, als hij maar in de trein belandt. De oudere man vertelt dat René volgende week een nieuwe baan in Hengelo krijgt en drie dochters heeft. Waarop de jongelui gehaaid vragen hoe oud die dochters zijn. ‘Eentje van vijf en een half…” “O, laat maar zitten.” “We kunnen René ook in Hengelo laten staan, dan komt hij maandag in ieder geval op tijd op zijn werk.” In de trein hoor ik een hoop lol en kabaal uit de richting van René en het groepje jongeren komen. Bij de overstap in Hengelo krijg ik niet mee of ze René inderdaad wel netjes in de trein naar Oldenzaal afleveren.

Ik stap op de fiets naar huis, waar ik de achterdeur maar halfopen krijg. Op de een of andere manier is het palletje van het oplegslot aan de onderkant van de deur naar beneden gezakt. Ik weet dat de poes van de overbuurvrouw boven op het logeerbed lag te slapen toen ik wegging. De deur naar beneden heb ik voor hem opengelaten. Ik zie nu dat hij me door het raam van de deur aan zit te kijken. Verrek, heeft hij dat palletje naar beneden gedrukt in een poging naar buiten te kunnen? Ik heb een koevoet in de schuur liggen. Met wat kracht krijg ik de deur losgerukt. Inderdaad, het oplegslot heb ik er daarmee afgesloopt. Maar de deur is verder nog in orde. De poes schiet verschrikt langs me heen naar buiten. Tijd om mijn kerstpakket open te maken.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *