De praktijk

Ik heb zo goed als geen kaas van marketing gegeten. De ‘gouden’ marketingtips die regelmatig, verpakt in e-mail, in mijn postvak vallen, zijn me te snel en glad. Liever de nuchtere praktijk zoals ik die sinds september tussen Goor en Delden kan bekijken. Ik word er zo blij van. Wat is er aan de hand?
Langs de provinciale weg tussen beide Twentse plaatsen staat al sinds jaar en dag een tankstation. Onbemand. Je kunt er voor een leuke prijs tanken met je pinpas. Maar het is afgelegen en het tocht er. In de wintermaanden kijk ik eerst goed rond voordat ik het pasje uit mijn portemonnee trek. Stel dat ik een mes tussen mijn ribben krijg, dan is hier geen levende ziel te bekennen die me kan helpen. Ja, voorbijrazende auto’s genoeg, maar ter plekke geen helpende hand. Bij het tankstation staat een gebouwtje. Wellicht ooit bemand, maar zolang ik in Goor werk, nooit meer iemand gezien daar. Wat gebeurt er?
Een creatieve ziel uit Goor bedenkt dat er op die plek koffie en vers belegde broodjes aangeboden moeten worden. Genoeg passanten. In de krant lees ik dat de man is wegbezuinigd bij een woningbouworganisatie waar hij de service uitvoerde. Geen horeca-ervaring, maar het dienende hart op de goeie plek. En zo geschiedt. Het gebouwtje wordt een gezellige pleisterplaats. Hij adverteert met een lichtkrant. Gooit gehaktballen in het assortiment die in de nabije omgeving meteen zeer gewild worden. En gisteren zag ik twee o zo leuke bordjes langs de weg. Eentje met een dampende kop koffie. Vijftig meter verder de andere met een heerlijk uitziend broodje. Sinds de Gorenaar de broodjestent met zijn zoon uitbaat, oogt het vol en gezellig. Tanken hoef je daar nooit meer alleen en met gevaar voor lijf en leden. Van dit soort marketing en ondernemerszin word ik zo vrolijk. Kijken wat hij de komende weken in petto heeft.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *